Het 70:20:10-model is als leermodel in de afgelopen jaren steeds populairder geworden. Veel grote bedrijven omarmen dit model. Kort gezegd houdt het model in dat het grootste deel van het leer- en ontwikkelproces tijdens het werk gebeurt (70%). Een veel kleiner deel van het leren gebeurt door coaching en samenwerken met collega’s (20%). Het laagste percentage is weggelegd voor cursussen en training (10%). Maar waaruit blijkt dat dit model werkt?
Vandaag de dag kun je veel vinden over het 70:20:10-model. Er zijn complete online communities aan dit leermodel gewijd. Maar hoe is dit model ontstaan? McCall, Lombardo en Morrison – de schrijvers van ‘Lessons of Experience’ – worden gezien als de grondleggers van het leermodel. Zij deden in 1988 gedetailleerd onderzoek naar leren en ontwikkeling. Ze wilden beter begrijpen hoe leidinggevenden succes konden hebben.
Ze deden onderzoek onder bijna 200 leidinggevenden. Hen werd gevraagd naar belangrijke gebeurtenissen in hun carrière. Wat gebeurde er en wat hebben ze ervan geleerd? In 1996 ontwikkelden Eichinger en Lombarde de ‘Career Architect Planner’. Ze ontdekten het volgende:
In sommige rapporten wordt Alan Tough geciteerd. Hij zei ooit dat ‘ongeveer 70%’ van het leren buiten de institutionele kaders gebeurt.
Ontdek hoe bedrijven zoals Danone en Sodexo best practices
voor kennisdeling hebben geïmplementeerd om
hun Learning & Development te optimaliseren.
Kritiek op leermodellen is er altijd. Dus ook op het 70:20:10-model. Velen vinden dat er een gebrek is aan empirische ondersteunende gegevens. Ook het feit dat enkel succesvolle managers werden geïnterviewd roept bij sommigen twijfel op.
Veel critici, in het bijzonder Will Thalheimer, wijzen het model af omdat het exacte percentages gebruikt. In 2006 stelde Thalheimer de vraag hoe vaak het voorkomt dat onderzoeksresultaten zulke afgeronde percentages oplevert als in het 70:20:10-model.
In 2012 betoogden Masden en Kajewski dat er binnen het onderzoek heel weinig observatie was. Ook konden ze de oorsprong van het model niet met absolute zekerheid vaststellen. Sindsdien wordt in de leerindustrie altijd benadrukt dat het 70:20:10-model puur theoretisch is. Zonder wetenschappelijke ondersteuning moet men het puur zien als een advies van 200 leidinggevenden.
Daardoor moet men ook altijd beseffen dat het model gemaakt is om andere leertechnieken te inspireren. Het is niet gemaakt als voorgeschreven model. Zolang men onthoudt dat het model niet wetenschappelijk is – en geen recept is voor onmiddellijk succes – kan het efficiënt worden gebruikt. Bekijk hier eens het voorbeeld van ondernemingen zoals Nielsen die de oude gedachtepatronen doorbraken dankzij het 70:20:10-model.
